به گزارش قدس آنلاین، عُجب و خودپسندی از صفات ناپسند و مذموم در آموزه های اسلام است و برای آدمی تنهایی و وحشت را به ارمغان می آورد، چنان که امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «وحشتناكترين تنهايى، خودپسندى است.»
ایشان همچنین می فرمایند: «هيچ چيز مانند خودپسندى به خوبي ها زيان نمى رساند.»
و نیز فرموده اند: «ميوه خودپسندى و غرور، دشمنى و كينه توزى است.»
امام باقر (ع) می فرمایند: «اما آن سه خصلت مُهلك عبارتند از: فرمان بردن از خصلتِ سيرى ناپذيرى، پيروى از هوی و هوس و خودپسندى.»
امیرمومنان امام علی (ع) همچنین می فرمایند: «خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است.»
و نیز فرموده اند: «اگر مى خواهى خوبى هايت در نظر مردم بزرگ آيند، نبايد در چشم خودت بزرگ جلوه كنند.»
رسول گرامی اسلام (ص) درباره آثار سوء خودپسندی می فرمایند: «هيچ بنده اى نيست كه از كارهاى خوبش دچار خودپسندى شود، مگر اين كه هلاك گردد.»
امام صادق (ع) نیز می فرمایند: «خداوند عزّ و جلّ به داود عليه السلام فرمود: «اى داود! مؤمنان راستين را هشدار ده كه به اعمال خود مغرور نشوند؛ زيرا بنده اى نيست كه به پاى حسابش كشم، مگر اين كه هلاك شود.»
جالب آنکه اهل بیت علیهم السلام در کنار تصریح به آثار سوء خودپسندی، شوره درمان آن را نیز بیان کرده اند.
امیرمومنان علی (ع) در این باره می فرمایند: «هرگاه خودپسنديت بر اثر قدرتى كه دارى، زياد شد و تكبر يا نخوتى در تو پيدا گشت، به بزرگى پادشاهى و قدرت و توانايى خدا بر چيزهايى كه تو قادر به آنها نيستى، بينديش؛ زيرا اين كار سركشى تو را فرو مى نشاند و جلوى سرمستى و غرور تو را مى گيرد و عقل دور گشته از تو را به تو باز مى گرداند.»
امام باقر (ع) نیز فرموده اند: «راه خودپسندى را با خودشناسى ببند.»
منابع:
غررالحکم
کافی
بحارالانوار
میزان الحکمه
انتهای خبر/
نظر شما